Κυριακή, Ιουνίου 15, 2008

Το τσιγάρο είναι το μόνο που καίγεται για μένα

Ξημέρωσε. Το φως χώνει τις θρασύτατες αχτίδες του στο διαμέρισμα, προσπαθούν να με αγγίξουν. Κλείνω τα παραθυρόφυλλα και βάζω καφέ στην καφετέρια. Κοιτάζω το απενεργοποιημένο κινητό και το βάζω στο ντουλάπι με τα τσιγάρα. Πιάνω τα τσιγάρα και τα στιγμή που πάω να ανάψω ένα, αποφασίζω να το πετάξω. Αρκετά με την αυτολύπηση. Ενεργοποιώ το κινητό, καλώ τις πληροφορίες καταλόγου και ψάχνω τον πλησιέστερο γυναικολόγο. Σημειώνω όνομα, διεύθυνση και τηλέφωνο, ετοιμάζομαι και πηγαίνω στο ιατρείο.

Μπαίνω στην αίθουσα αναμονής. Δεν είναι κανείς. Η πόρτα του εξεταστηρίου είναι μισάνοιχτη. Μια γυναίκα γύρω στα 40 στέκεται πίσω από έναν υπολογιστή. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Με καλημέρισε και μου ζήτησε να καθίσω. Μου πήρε ένα μικρό ιστορικό, της εξήγησα ότι είμαι συνάδελφος και προχωρήσαμε στον υπέρηχο. Είδα το μωρό, άκουσα την καρδιά του. Η γυναικολόγος βλέποντάς με ανέκφραστη, με ρώτησε αν είναι επιθυμητή η εγκυμοσύνη. Συνειδητοποίησα ότι μέσα στο μυαλό μου το είχα μονίμως σε εκκρεμότητα, δεν είχα ακόμα απάντηση και ο χρόνος πίεζε αμείλικτος. Πλήρωσα και έφυγα. Πώς αποφασίζει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις;

Ο Αιμίλιος ήταν σίγουρα εκτός. Δεν θα του το έλεγα, όπως και δεν του το είχα πει μέχρι σήμερα. Ο Λημνιός είχε σοβαρότερα πράγματα να σκεφτεί τώρα. Κανένας δεν σκέφτεται σωστά με άδειο στομάχι και εγώ στην προκειμένη περίπτωση, δεν σκέφτομαι καθόλου. Κάθισα σε ένα εστιατόριο και παρήγγειλα. Έβλεπα τους υπόλοιπους, ζευγάρια ή παρέες να διασκεδάζουν. Ζήτησα και κρασί. Από αύριο θα μείωνα το αλκοόλ, αύριο, όχι απόψε.

Έφεραν το φαγητό και ξεκίνησα να τρώω. Ποια είναι η σωστή απάντηση; Υπάρχει; Κοίταζα την άδεια θέση απέναντί μου. Πάντα υπήρχε μια άδεια θέση. Ξαφνικά νόμισα πως άκουσα μια φωνή να λέει «άσε με να τη γεμίσω εγώ αυτή τη θέση». Είμαι σε παράκρουση σκέφτηκα και συνέχισα να τρώω το φαγητό μου. Εκείνη τη στιγμή άκουσα φασαρία και σήκωσα το κεφάλι μου. Ο Αιμίλιος και η Μαρία είχαν έρθει στο εστιατόριο και οι πιτσιρίκες είχαν περικυκλώσει τον Αιμίλιο για αυτόγραφα. Χαμογέλασα και συνέχισα το φαγητό μου.

Ήθελα να είναι και ο Αιμίλιος για να πάρω την απόφαση, έτσι δεν ήταν; Να τος λοιπόν. Θα κρατούσα το μωρό, χωρίς να του πω τίποτα. Η ιστορία μου με τον Αιμίλιο είχε τελειώσει. Με το μωρό μόλις ξεκινούσε. Σε λίγο προστέθηκε στην παρέα τους ακόμα ένα ζευγάρι ηθοποιών. Ζήτησα τον λογαριασμό και παρακάλεσα αν γινόταν να φύγω από κάποια άλλη πόρτα. Πλήρωσα και βγήκα από την πόρτα του προσωπικού.

Σκέφτηκα τον Λημνιό. Ήθελα να τον δω αλλά εκείνος ήταν αποφασισμένος να με αποφύγει. Τόσο το χειρότερο για αυτόν. Λουλούδια ή σοκολατάκια; Ανόητη ερώτηση και φυσικά σοκολατάκια! Αγόρασα τα σοκολατάκια μου και πήγα στο νοσοκομείο. Στην είσοδο κάπνισα το τελευταίο τσιγάρο και στη συνέχεια πέταξα το πακέτο και τον αναπτήρα στα σκουπίδια.

Μπήκα στο νοσοκομείο και κατευθύνθηκα στην κλινική, που τον είχαν. Βρισκόταν στο ίδιο δωμάτιο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: